Rozdział II

Em

[ST, dom Flo i Elle, cmentarz] Dzień 3, przed południem.

- Tato... Tato... - wymamrotała Flo, otwierając jedno oko. Zauważyła pochylającego się nad nią Matta Moore i uśmiechnęła się, łapiąc go za szyję. - Mamoooo!
Matt pomógł jej wstać i odczepił ją od siebie z wysiłkiem.
- Wszystko ok?
Flo uderzyła się pięścią w głowę.
- Nie za bardzo. Gdzie Elle? Gdzie tata?
- Chodzi ci o zwłoki? Wiesz, że nie będąc szczelnie schowane szybciej się rozłożą i wkrótce z twojego taty zostaną tylko...
- Ciiii - Flo przyłożyła palec do ust.
- W piwnicy.
- A Elle?
- W kuchni... Wiesz, to co zrobi...
- Mówisz coś a ja słyszę tylko bla, bla, bla - mruknęła Flo, zaglądając do kuchni. - Hejo, siostrzyczko!
Elle spiorunowała ją wzrokiem, pijąc herbatę.
- Urządzasz herbaciane przyjęcie? Mogę zaprosić swoje lalki - zaczęła, jednak przerwała, uświadamiając sobie że Elle nienawidzi jej porcelanowych, dość dużych lalek, które kiedyś oszpeciła. Jedna nie miała głowy, druga ręki, trzecia była ogolona na łyso, czwartej wydłubała widelcem oczy a piątej dorobiła rekini uśmiech.
- To na uspokojenie - warknęła Elle, a Flo usiadła koło niej, kradnąc kubek i dopijając resztkę herbaty.
- Dobra. Kradziona?
- Tak.
Przeproś ją, Flo, no przeproś!
- Zdałam sobie z czegoś sprawę - powiedziała Flo z wysiłkiem. - Nie rozpakowałaś jeszcze mojego prezentu! - zawołała, ciągnąc ją za rękę i wskazując wielki karton pod choinką.
Elle przewróciła oczami, gdy Flo z uśmiechem podała jej nożyczki. Zaczęła rozcinać ozdobny papier cierpliwie.
- Elle... - Flo pociągnęła nosem, czując jak w kącikach oczu nagle pojawiają się niechciane łzy. - Przepraszam.
Jej siostra wytrzeszczyła na nią oczy, słysząc prawdopodobnie pierwsze szczere przeprosiny po paru latach.